دیدار مدیران ارشد شرکت انبارهای عمومی و خدمات گمرکی امام خمینی(ره) با خانواده شهید مدافع حرم «سیدمصطفی صدرزاده»

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی شرکت سهامی انبارهای عمومی و خدمات گمرکی ایران به نقل از روابط عمومی شرکت امام‌خمینی(ره)، این دیدار که با نظر مساعد آقای نادر فولادی مدیرعامل شرکت انبارهای عمومی امام خمینی(ره) و با هماهنگی با خانواده شهید مدافع حرم صورت گرفته بود، و با حضور مدیران ارشد شرکت به انجام رسید.

همسر شهید صدرزاده در این دیدار که در فضایی معنوی برگزار شد با بیان اینکه یاد و خاطره شهدای مدافع حرم در ایام 9 دی و روز بصیرت زنده می‌شود، بر تبعیت از مقام معظم رهبری تاکید کرد و سپس با بیان خاطراتی افزود: یکی از مجروحیت‌هایی که آقا مصطفی داشت در سال 88  بود که یک ضربه قمه به دستش و 5 ضربه چاقو به پایشان برخورد کرد و به شدت مجروح شده بودند، به طوری که از ساعت 4 عصر تا 12 شب با خونریزی شدیدی که داشتند در خیابان آزادی افتاده بودند و بعد از این ساعت با حضور نیروهای امدادی ایشان رو به بیمارستان منتقل کردند. مجروحیت دیگر آقا مصطفی در فتنه 88 بود که در خیابان انقلاب انگشت دستشان شکست، اما به دلیل اینکه عازم سوریه بودند، این شکستگی را در سوریه همراه داشتند.

وی اضافه کرد: در این روزها تداعی خاطرات می‌شود، زمان تولد فاطمه خانم، ایشان در خیابان‌ها بودند، اهم و مهم کرده بودند که بحث جامعه مهم‌تر است یا اینکه همسرشان را از بیمارستان مرخص کنند و از آنجایی که جامعه اهمیتش بیشتر بود، خودمان با خانواده از بیمارستان برگشتیم.

همسر این شهید افزود: اردیبهشت 1394 خدا به ما محمدعلی را هدیه داد، نکته جالب تولد محمدعلی و شهادت آقا مصطفی در این بود که روز ولادت حضرت علی‌اصغر(ع)، محمدعلی به دنیا اومد و من هر زمانی که بغلش می‌کردم به آقا مصطفی می‌گفتم که روز عاشورا با این بچه چه کار باید بکنم، که خدا اینطوری امتحانم کرده است. شهادت آقا مصطفی، تاسوعای همان سال بود. محمدعلی 6 ماهش بود که آقا مصطفی شهید شدند و روز عاشورا وقتی روضه رباب خوانده می‌شد، به واقع آن را درک می‌کردیم و این لطف خدا شامل حال ما بود.

وی ادامه داد: گاهی اوقات که با سختی‌ها و مشکلات زندگی روبه‌رو می‌شوم، چه برای خودم و فرزندانم، به خودم تلنگر می‌زنم و به یاد حدیث امیرالمومنین(ع) می‌افتم که می‌فرماید «شرکت کردن در جهاد، نه مرگ کسی را تعجیل و نه به تعویق می‌اندازد، این مرگ، مرگ حقی است که برایشان اتفاق می‌افتد» و به این نکته فکر می‌کنم که قرار است که همه از این دنیا بروند. همین‌طور که می‌بینیم خیلی از جوان‌ها در رختخواب سکته می‌کنند، تصادف می‌کنند، به مرض‌های لاعلاج از این دنیا کوچ می‌کنند، شکر می‌کنم خدا منت بر سر من گذاشت و بزرگ‌ترین سرمایه زندگیمان و ستون خانه‌مان را با شهادت قبول کرده است.

همسر این شهید افزود: لطف خداست که خانواده‌های شهدای مدافع حرم در کنار عکس شهیدشان، یک عکس گنبد حرم زینب(س) قرار می‌دهند. وقتی این خانواده‌ها در اوج دلتنگی و ناراحتی قرار می‌گیرند به این گنبد حرم حضرت زینب(س) نگاه می‌کنند و با خودشان می‌گویند ما که شهید دادیم، آن‌قدر اذیت می‌شویم، حضرت زینب(س) که در یک نصف روز همه عزیزانشان را از دست دادند، چه کشیدند و از خجالت و شرمندگی سکوت می‌کنند و شکر خدا رو به جا می‌آورند.

وی در انتها اضافه کرد: رسیدن به شهادت، دست نیافتنی نیست و نیاز به انجام کار خاصی ندارد، آقا مصطفی مثل همه نماز می‌خواند، روزه می‌گرفت، ولی بعضی چیزها خیلی براش اهمیت داشت. همیشه سعی داشت در همه نقش‌ها بهترین باشند، مثل محبت کردن به همسر، فرزند، پدر و مادر، به‌طوری‌که در بیرون از منزل وقتی پدر و مادرشان را می‌دیدند، ایشان را در آغوش می‌کشیدند و دست‌هایشان را می‌بوسیدند و زمانی که در سوریه فرمانده بودند، می‌گفتند که وقتی درجه کسی بالاتر می‌رود و مسئولیتش بیشتر می‌شود، باید امکانات کمتری داشته باشد و خاکی‌تر باشد.

گفتنی است، به پاس رشادت‌ها و از خودگذشتگی‌های این شهید و خانواده ایشان در صبر، بردباری و شکیبایی در برابر مشکلات، لوح سپاسی به ایشان اهدا شد.